De verloren kunst van advies geven
De verloren kunst van advies geven
Door de wildgroei aan coaches en zelfhulptrends, groeit ook de aanname dat alle antwoorden bij onszelf liggen. We zijn collectief zo hard bezig aan onszelf te werken, dat we een heel eenvoudig, maar ook heel kostbaar hulpmiddel uit het oog verliezen: raad vragen aan een ander.
Een paar goed gekozen woorden kunnen een leven veranderen. Een steuntje in de rug, een liefdesbetuiging of compliment. We kennen allemaal de voorbeelden op persoonlijk vlak, maar ook professioneel doen woorden groeien.
Enkele jaren geleden kreeg ik de kans om directeur te worden. Een mooie promotie, maar ik twijfelde. Ik zag mezelf in de eerste plaats als een marketeer, was dit wel iets voor mij? Een kennis met wat meer ervaring raadde me toen aan om de job te aanvaarden, ‘omdat dit juist een betere marketeer van je zal maken’. Ik volgde zijn advies. En wat bleek? Ik kreeg niet alleen de kans om een bedrijf te leiden vanuit de visie van een marketeer, ik leerde ook de werking van andere afdelingen als IT of financiën beter kennen en begrijpen, waardoor ik vandaag veel beter weet wat de afhankelijkheden en verbindingen zijn. Alsof ik plots meerdere talen spreek.
Die kennis van mij weet het niet, maar hij heeft een grote rol gespeeld in mijn carrière. En zo zijn er wel meer. Als ik terugblik naar de sleutelmomenten in mijn professionele leven, was er bijna altijd goede raad in het spel.
Het spook van bemoeizucht
Het is vandaag al lang geen taboe meer om jezelf luidop vragen te stellen, om jezelf kwetsbaar op te stellen en vervolgens ook aan jezelf te werken. Het bewijs: er bestaat een hele coaching business rond.
Diezelfde golf van coaching heeft ook een - onbedoelde - bijwerking: het lijkt of we het allemaal zelf moeten weten.
Alsof de antwoorden die we zoeken, allemaal bij onszelf liggen. Als we maar diep genoeg graven. We zijn zo druk bezig ons eigen, originele pad te bewandelen, dat we niet meer leren van de ervaringen van anderen.
Tegelijkertijd zijn we steeds voorzichtiger met advies. We hebben steeds meer schroom om kennis, expertise of ervaringen te delen, zeker wanneer er niet expliciet om gevraagd wordt. Bang om arrogant over te komen, bang om ons te bemoeien. We houden onze mening, tips of ervaring voor onszelf, want ‘de ander zal er zelf wel achter komen’.
“Wat zou je doen als je in mijn schoenen zou staan?”
Een heel spijtige evolutie. Want hoewel het ontegensprekelijk gezond is om aan jezelf te werken, is het een gemis om je daarnaast niet open te stellen voor de raad aan een ander.
Sta je zelf op een professioneel kruispunt? Durf op een ervaren collega of kennis af te stappen. Hoe zou jij dit aanpakken als je in mijn schoenen zou staan? Wat zou je anders doen? Hoe kom ik eigenlijk over? Ik beloof dat je minstens één verfrissend inzicht rijker wegwandelt van zo’n gesprek.
Of neem het heft in eigen handen. Niet dat je meteen ongevraagde adviezen in het rond moet strooien, maar pols eens bij een worstelende collega of kennis of hij of zij wat raad kan gebruiken. Wie weet welke positieve impact jouw woorden kunnen hebben.
Welke woorden maakten een verschil in jouw carrière? Van wie kreeg je deze goede raad? En in welke context? Misschien kreeg je nooit eerder de kans om hem of haar te bedanken. Dan is dit het ideale moment.
Van wie zou jij advies willen hebben? Whatsapp het naar me via
0629391325 of mail het naar m.beekman@50minuteswith.com